Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Ιστορίες φαγητού και ... κουτάλας

Το Salon De Bricolage είναι ένα εστιατόριο στο οποίο δεν μπορείς να μπεις. Δεν μπορείς να μπεις όχι επειδή δεν φοράς γραβάτα ή δεν έκλεισες τραπέζι έγκαιρα. Δεν μπορείς να μπεις γιατί είναι ένα prive club/restaurant της αθηναϊκής αστικής αριστοκρατίας. Ο ιδιοκτήτης του δεν το παρουσιάζει βέβαια έτσι αλλά σαν εναλλακτικό χώρο διασκέδασης "ανήσυχων μυαλών". Prive όμως σημαίνει ότι ακόμα κι αν είχα τα λεφτά για να παραγγείλω την πάπια σε ριζότο από γάλα καρύδας, πιθανότατα δεν θα ήθελαν τα λεφτά μου γιατί τα χνώτα μου δεν μυρίζουν όπως αυτά των θαμώνων του.



Γιατί καταπιάστηκα με το εν λόγω μαγαζί; Μα γιατί εκεί φημολογείται ότι συνέφαγε ο σωτήρας του τόπου μας Αλέξης Τσίπρας με την κα Γ. Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, την κα Λάτση και τα δύο τους βλαστάρια, ένα εκ των οποίων είναι και ανοικτός υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το παραπάνω κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Π. Κουκουλόπουλος, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή του και φωτογραφίες του γεύματος. Από τη δική τους μεριά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το διαψεύδουν. Κι ενώ στη Βουλή κατατίθεται το νέο ασφαλιστικό, μπορεί κανείς να με κατηγορήσει για πολιτικό κουτσομπολιό, όμως αναφέρομαι στο θέμα γιατί νομίζω ότι εμπεριέχει μια δόση ουσίας.


Θέμα πρώτο: Το πιστεύουμε; 

Μικρή σημασία έχει αν τελικά υπήρξε γεύμα και τι ειπώθηκε σε αυτό. Oι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ελληνικό λόμπι είναι ξεκάθαρες, ειδικά με την πρόσφατη επίσκεψη στο City και τις ένθερμες χειραψίες με τα στελέχη του ΣΕΒ, όταν ο κύριος Τσίπρας μας βεβαίωνε ότι υπάρχει και "υγιής επιχειρηματικότητα". Τι είναι αυτή; Κάτι σαν χορτοφάγο καρχαρία. Θα μου πείτε είναι προκλητικό να ισχυρίζεσαι ότι κάποια "συμφέροντα" προκαλούν την "ελληνική φτωχοποίηση" και την "ανθρωπιστική κρίση" και μετά να τρως μαζί τους. Όμως αυτά τα ξέραμε. Είναι η αισθητική λοιπόν του πράγματος που ενοχλεί. Να διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου για τα πάθη του ελληνικού λαού και παράλληλα να συναγελάζεσαι με όσους έκαναν party στην πλάτη του, με το Αθήνα 2000 και άλλα όργια κέρδους.


Θέμα δεύτερο: Κουκουλόπουλος ως πηγή ήθους

Ο κύριος Κουκουλόπουλος βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που (κακώς κατά τη γνώμη μου) δεν πέρασαν ακόμα στο ΣΥΡΙΖΑ. Στην ομιλία του στη Βουλή δεσμεύτηκε ουσιαστικά για την παρουσίαση αναλόγων φωτογραφιών αν ο ΣΥΡΙΖΑ αρνηθεί την συνεύρεση. Όμως ακόμα κι αν αποτελεί ένα ακόμα σοβαρό τεκμήριο, η ύπαρξη αυτών των φωτογραφιών, δεν ξεπλένει τον "κόπρο του Αυγεία" που ονομάζεται "πολιτική διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ". Ίμια, Siemens, χρηματιστηριακή τρύπα και Οτσαλάν, είναι μόνο μερικά από τα αίσχη του κόμματος του υπέρμαχου της ηθικής κ. Κουκουλόπουλου.

Γιατί λοιπόν διαμαρτύρεται;

Μα γιατί θέλει κι αυτός!

Θα ήθελε πολύ να δύναται να εξυπηρετήσει κι εκείνος τα συμφέροντα των εν λόγω οικογενειών με τρόπο διαφορετικό. Δεσμεύεται όμως ο κύριος Κουκουλόπουλος από την εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων. Με χαρά αν μπορούσε θα βρίσκονταν με το κόμμα του στο ίδιο τραπέζι, όμως οι καιροί είναι χαλεποί και ακόμα κι αστική τάξη έχει τους δικούς της σκυλοκαβγάδες...


Θέμα τρίτο: Εγώ με ποιον;

Εγώ δεν έχω φάει ποτέ στο Salon De Bricolage. Δεν ξέρω αν η σοσιαλιστική πατρίδα που θα οικοδομήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα το κοινωνικοποιήσει, όμως μέχρι σήμερα τρώω με την καλή μου και ενίοτε με φίλους. Δεν ξέρω επίσης τι κοινό έχω εγώ και η οικογένεια Δασκαλάκη για να ψηφίζουμε το ίδιο κόμμα ή να έχουμε τους ίδιους συνδαιτυμόνες. Υποθέτω τίποτε γιατί όπως προείπα δεν έχω δειπνήσει ποτέ σε prive club/restaurant.

Ο κομμουνιστής Ερνέστο Γκεβάρα, ως υπουργός εργασίας της σοσιαλιστικής Κούβας, έτρωγε κάθε μέρα στις εργατικές λέσχες.

Ο πατέρας ενός άλλου Ερνέστο, ο κύριος Τσίπρας, προτιμά την συντροφιά βιομηχάνων.

Και καθώς βιομήχανους η πατρίδα του Τσε δεν είχε, και εγώ επιθυμώ να απαλλαγώ από όσους έχει η δική μου, στον κύριο Τσίπρα έχω να πω αυτό που στη γλώσσα του City εκφράζεται ως εξής: "Νο thank you! I'm full! "



Kαι για το τέλος ένα μικρό quiz 

Βρείτε τις διαφορές 












Πηγές:



             

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου