Είναι λίγα τα πράγματα που οι λίγες αυτές γραμμές μπορούν να αποτυπώσουν για την προσωπικότητα και το ήθος του μεγάλου αγωνιστή Θύμιου Καψή (1922-1949) που έμεινε στην ιστορία γνωστός ως καπετάν "Ανάποδος". Ο Θύμιος ήταν μοναχοπαίδι των πλούσιων χωρικών της περιοχής του Δαδιού της Ρούμελης, Ταξιάρχη και Ασημως Καψή. Το ήθος αυτού του μεγάλου αγωνιστή έγινε γνωστό απο τα μικράτα του όταν στο γυμνάσιο μάζευε τους φτωχούς συμμαθητές του και του έδινε φαγητό. Αργότερα ο Θύμιος θα μετακομίσει στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Νομική.
Μέλος του ΚΚΕ απο το 1942 η φωτεινήπροσωπικότητα του Θύμιου δεν μπόρεσε να δεχτεί την διπλή φασιστική κατοχή ούτε τους ντόπιους λακέδες της και πέρασε στον ΕΛΑΣ. Εκεί αναγνωρίσθηκε γρήγορα για τις τεράστιες στρατιωτικές του ικανότητες στον τομέα της διεξαγωγής των μαχών αλλά και για τις στέρεες και οριμότατες πολιτικές του αντιλήψεις. Ήταν τότε πολύ νέος ακόμα και έδωσε πολλές σκληρές μάχες σε Ρούμελη και αργότερα στην Εύβοια. "Μαθήτευσε" δίπλα στον θρυλικό καπετάν Διαμαντή που τον είχε σαν γιό του και τον εμπιστεύονταν απόλυτα. Το φθινόπορο του 1947 η διοίκηση του ΔΣΕ ετοίμαζε στη Ρούμελη το τμήμα του ΔΣΕ, που θα πήγαινε στην Εύβοια, με επικεφαλής τον Θύμιο Καψή. Ο Θύμιος πέρασε με ένα ανεξάρτητο λόχο στο νησί και ξεκίνησε άγριο αγώνα ένοπλο και πολιτικό ενάντια στο αστικό αγγλόφιλο κράτος και τους ντόπιους λακέδες του. Ο Ανάποδος σαν στρατιωτικός ήταν καλός, κι ας ήτανε νέος. Είχε μαθητεύσει κοντά στον Διαμαντή και είχε πάρει πολλά χαρίσματα, ανθρώπινα και στρατιωτικά. Οσες μάχες έδωσε στην Ευβοια τις είχε κερδίσει, ακόμα και με δυνάμεις αδιανόητα μεγάλες.
Οπως εκείνη στη Φτερίτσα, στις 7 Γενάρη 1948: 150 έφεδροι αξιωματικοί με 28 αντάρτες ξυπόλυτους κι άοπλους τσάκισαν τον αστικό στρατό και την χωροφυλακή. Μα και σε κατοικημένο χώρο δεν είχε νικηθεί. Τελικά γράφτηκε εκεί στην ορεινή Εύβοια, σε συνθήκες βίας, τρομοκρατίας και σφαγής, ο επίλογος της ηρωικής μορφής που αποτέλεσε ο Θύμιος Καψής. Στις 5 Νοέμβρη του 1949 στο ύψωμα Πυξαριά και ενώ ο Θύμιος Καψής αναπαύονταν με τους συντρόφους του ο αντάρτης του, Ψαθάς ,τον δολοφώνησε και έτρεξε να παραδωθεί στους χωροφύλακες. Ο Θύμιος Καψής ήταν 33ων χρονών όταν έχασε την ζωή του.
Αργότερα το σώμα του πήραν οι παρακρατικοί και το σταύρωσαν σε μια μεγάλη σκάλα στην πλατεία της Χαλκίδας έχοντας βάλει΄ένα χαρτ'η στο στήθος του που έγραφε "Ιδού το τίμημα της προδοσίας" και στο κεφάλι του ένα άλλο που έγραφε "Ο Ανάποδος εσταυρωμένος" δεξιά του κρεμάσανε το κεφάλι του Κατσανά και αριστερά του Τσάκαλου. Εκατοντάδες λαού έσπευσε να κλάψει τον καπετάν ανάποδο και όταν λέμε κλάψει το εννοούμε κυριολεκτικά. Ανδρες και γυναίκες απο όλες τις ηλικίες τον κλάψανε και του έριξαν λουλούδια μέχρι που η τοπική χωροφυλακή αποφάσισε ότι ακόμα και νεκρός ο Καψής τους ντρόπιασε και έτσι άφησαν το κορμι του επιτέλους ήσυχο στο χωμα...
Δίκοπη ζωή του Γιώργη Μεράντζα
Γεννήθηκε στο Δαδί Λοκρίδας κοντά στην Αμφίκλεια. Τελείωσε την στρατιωτική σχολή ευελπίδων τον Αύγουστο του 1940 με τιμητική μνεία. Απο εκεί είχε τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του μηχανικού. Το 1940 πήρε μέρος στην Αλβανία και με την διάλυση του μετώπου επέστρεψε στο Δαδί. Στην Κατοχή οι Ιταλοί τον κυνήγησαν πολύ για τα φρονήματά του και έτσι αναγκάσθηκε να φύγει για την Αθήνα. Το 1943 στην Μενδενίτσα Λοκρίδας κατατάχθηκε στο Αρχηγείο του ΕΛΑΣ ως διοικητής λόχου. Αργότερα έγινε διοικητής διλοχίας και μετά τάγματος. Το τάγμα του ήταν το 2/42 Τάγμα Λοκρού όπως το φώναζαν οι ΕΛΑΣίτες. Ο Λοκρός έδωσε πολλές μάχες με τον άξονα όπως αυτή στις Θερμοπύλες, το 51ο χιλιόμετρο, την Παύλιανη, το Σκλήθρο, το Δαδί και τον Άγιο Κωνσταντίνο. Πήρε μέρος και στα Δεκεμβριανά το 1944. Μετά την Βάρκιζα βγήκε πάλι στο βουνό με τον ΔΣΕ και έδρασε στην Ρούμελη ως επιτελάρχης ταξιαρχίας. Τον Απρίλη του 1949 άρρωστος και εξαντλημένος απο τις κακουχίες πιάσθηκε αιχμάλωτος στον Βάλτο και μεταφέρθηκε στα Τρίκαλα. Δικάστηκε απο έκτακτο στρατοδικείο στις 15-4-1949 και εκτελέσθηκε την επόμενη.
Στο παζάρι του ληστή του Μάνου Ελευθερίου σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη
Ο Βαγγέλης Ρογκάκος γεννήθηκε το 1917 στα Κόκκινα Λουριά Λακωνίας. Εφηβος οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ και αναδείχτηκε σε στέλεχός της. Το 1938 πιάστηκε στην Αθήνα, ως μέλος της ΝΕ της ΟΚΝΕ. Βασανίστηκε για να προδώσει τους συνεργάτες του, χωρίς αποτέλεσμα. Στάλθηκε στις φυλακές της Αίγινας. Επειτα από δύο χρόνια, μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία. Το 1943 δραπέτευσε από τη "Σωτηρία", μαζί με άλλους 55 συντρόφους του φυματικούς. Πήγε στη Λακωνία, όπου αναδείχτηκε σε γραμματέα Αχτίδας. Αργότερα ήταν β γραμματέας της Περ. Επιτροπής και σε συνέχεια α της Περ. Επιτροπής. Στα χρόνια της πρωτοφανούς τρομοκρατίας στο Μοριά, ο Βαγγέλης Ρογκάκος πιάστηκε στη Σπάρτη. Κατά τη μεταφορά του προς το Αστυνομικό Τμήμα, δραπετεύει, αλλά πιάνεται και πάλι με διαμπερές τραύμα στο χέρι και πολλά μικρά τραύματα στα πόδια. Από τα βασανιστήρια, αρρώστησε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, από όπου και πάλι δραπετεύει. Κατέφυγε στον Πάρνωνα. Εκεί συνέβαλε αποφασιστικά στη συγκρότηση τμημάτων του ΔΣΕ. Από τα τέλη του 1946, που έφυγε ο Νίκος Μπελογιάννης από το Μοριά, ο Ρογκάκος αναδείχνεται σε γραμματέα του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου και στη συνέχεια σε πολιτικό επίτροπο της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Εδωσε όλες του τις δυνάμεις, ακόμη και τη ζωή του, στον αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας, την ειρήνη, το σοσιαλισμό. Σκοτώθηκε στον Πάρνωνα το 1949.
Μην ακούς του Λευτέρη Παπαδόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου