Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Tσακνή please ...

Από το πρόσφατο άρθρο του Διονύση Τσακνή απομονώνω και σχολιάζω το παρακάτω απόσπασμα:

Σύντροφοί μου της κομουνιστικής Αριστεράς.

Προσπερνάω τον εύκολο χαρακτηρισμό –που ήδη ακούω στ’ αφτιά μου- περί πολιτικής αφέλειας που τάχα με διακατέχει. Ως κομουνιστής όμως, προσπαθώ πάντα να βρω τη χαραμάδα και να τη μετατρέψω σε ρήγμα. (Σας θυμίζει κάτι αυτή η φράση σύντροφοι; Δεν είναι δική μου πάντως.)

Παρατηρώντας τις διαθέσεις του κόσμου, ακόμα και το θυμικό του, επιδιώκω να το μεταβάλλω σε συνειδητή στάση, δίνοντας στο συναίσθημα την πολιτική του διάσταση, μετατρέποντάς το δηλαδή, σε συνειδητό. (Ούτε αυτή η διατύπωση είναι δική μου, αν σας θυμίζει κάτι).

Δεν ήταν επαναστάτες με θεωρητική κατάρτιση οι εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες που γύρισαν τα όπλα τους στους στρατηγούς το ’17 στη Ρωσία. Απελπισμένοι άνθρωποι του λαού ήταν, αφελείς και πλανεμένοι ίσως μέχρι πρότινος, που χάρις στη δουλειά των ελάχιστων μπολσεβίκων, μεγαλούργησαν και έγραψαν ιστορία.

Κι ας μην ξεχνάμε: Το 36% του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν όπως θα θέλαμε ίσως, εντολή για ρήξη. Το γεγονός ότι μπορεί όχι μόνο το 36 αλλά και το υπόλοιπο 64 να μετατραπεί σε τέτοια, καθόλου δεν αποκλείεται μέσα σε συνθήκες έντασης της ταξικής πάλης. Η προηγούμενη παράγραφος, προς επίρρωση των ισχυρισμών μου.

Game over δηλαδή; Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι θα έχει οριστικά κριθεί σε βάρος μας, αν σταυρώσουμε τα χέρια, σταυρώνοντας παράλληλα συλλήβδην και μια κυβέρνηση καθόλου ομοιογενή, όσον αφορά τουλάχιστον, στην πολιτική προέλευση του καθενός υπουργού ξεχωριστά.

Το θέμα δεν είναι να χειροκροτήσουμε αυτάρεσκα τους εαυτούς μας, σε περίπτωση μιας οριστικής υπαναχώρησης, (όσο κι αν αυτή διαφαίνεται) αλλά να συμβάλλουμε έτσι ώστε να την αποτρέψουμε. Κι αυτό θα γίνει στους δρόμους και τις πλατείες, στους χώρους δουλειάς και πολιτικής ζύμωσης. Αυτό απαιτεί η σημερινή συγκυρία.


1) Θα ήθελα να μάθω πώς ένας στιχουργός με ελάχιστη έως μηδενική συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες του σήμερα, αμελητέα συνδικαλιστική δράση στον χώρο των καλλιτεχνών επιδιώκει με τη δράση του να μεταβάλλει χαραμάδες σε ρήγματα και στάσεις σε συνειδητές συμπεριφορές. Χωρίς να ζεις, να αγωνίζεσαι και να προσπαθείς με τον κάθε συνάδελφο που δεν εισπράττει παχυλά ποσά από δισκογραφικές και πνευματικά δικαιώματα, αλλά παλεύει για την καθημερινή επιβίωση, πώς μπορείς να κάνει κανείς όσα ο κύριος Τσακνής αναφέρει ότι κάνει; 

2) Οι επαναστατημένοι Μπολσεβίκοι κύριε Τσακνή εάν δεν απατώμαι είχαν οργανωθεί σε σοβιέτ, πολεμήσει τον ταξικό εχθρό τους και εκλέξει αντιπροσώπους σε κεντρικά όργανα προκειμένου για μια κοινωνικοποιημένη παραγωγή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Το να γίνεται η σύγκριση, όχι με το 36% του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμα και με το 5% του ΚΚΕ είναι ΑΤΟΠΟ και ΓΕΛΟΙΟ. Οι Ρώσοι Μπολσεβίκοι με τον σημερινό "διαδηλωτή" "για αξιοπρέπεια".



Kαμιά ρημάδα σχέση όμως ...



3) Το ΚΚΕ κύριε Τσακνή δεν τρίβει τα χέρια του όταν φαίνεται εμφανώς η κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος του ελληνικού λαού. Ετοιμάζει κινητοποιήσεις. Την Παρασκευή κάποιοι θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν την "οριστική υπαναχώρηση" πιέζοντας (εκτός Βουλής) .

Αύριο κάποιοι θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν (εντός Βουλής) την "οριστική υπαναχώρηση" θέτοντας προ των ευθυνών της απέναντι στο λαό τη νέα συγκυβέρνηση (με την κατάθεση της πρότασης νόμου για την κατάργηση των μνημονίων).

Εσείς κύριε Τσακνή που θα είσαστε ?

Μήπως εδώ ? :


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου